اينترنت اجتماعي است از انواع و اقسام ماشين هاي ناسازگار با سيستم عامل هاي متفاوت و نرم افزارهاي كاربردي جور واجور! وقتي قرار است اين اجتماع رنگارنگ و ناسازگار بر سر سفره جهاني وب بنشينند بايستي زباني مشترك براي تدوين و تبادل اطلاعات و اسناد داشته باشند. به گونه اي كه اين تفاوت ها و ناسازگاري ها احساس نشود. بنيادي ترين نياز وب يك زبان واحد و استاندارد براي تدوين و صفحه آرايي اسناد وب بود. به گونه اي كه هيچ وابستگي به سخت افزار يا نرم افزار خاصي نداشته باشد. به عبارت ديگر صفحات وب بايستي به گونه اي تدوين و صفحه آرايي شود تا بر روي تمام ماشين ها اعم از VAX، IBM PC، SUN، Apple به يك شكل نمايش يابد و طريقه تفسير و نمايش آن به هيچ عامل خارجي وابستگي نداشته باشد.

اولين زبان نشانه گذاري رسمي وب، HTML (Hyper text markup language) بود كه در سال 1989 ميلادي توسط Tim Berners-Lee ابداع شد. تقريبا تمام وبسايت هاي دنيا به نحوي از زبان HTML براي نمايش هم زمان متن، تصوير، انيميشن، فيلم و صدا بهره ميگيرند. اين زبان تحت نظارت و قيوميت كنسرسيوم جهاني وب (با عنوان w3c يا world wide web consortium) قرار دارد و در خلال دهه گذشته چندين بار بازبيني و به روز شده است و اكنون از نسخه 4 آن استفاده مي شود. براي كسب آگاهي از توصيف دقيق اين زبان مي توانيد به آدرس www.w3c.org مراجعه كنيد.

صفحات HTML متون غني شده اي هستند كه مولفه ها و اشياي موجود در يك سند را به صورت صفحه آرايي شده و سازمان يافته، توصيف كرده و در اختيار كاربر قرار مي دهند. بزرگترين حسن اين صفحات آن است كه به كاربر اين امكان را مي دهند كه به سادگي به صفحه ي ديگري دسترسي پيدا كند. به گونه اي كه مي توان توده اي انبوه از اطلاعات خام را به صورت سلسله مراتبي و سطح بندي شده در اختيار علاقه مندان قرار داد.

زبان HTML زباني مانند پاسكال، بيسيك و يا C نيست بلكه روشي است كه به واسطه ي آن مي توان متون خالص و معمولي را صفحه آرايي كرده و عواملي مثل صدا، تصوير، فهرست هاي انتخاب و عناصر ورود اطلاعات را به يك سند اضافه كرد.
وقتي قرار است اين اجتماع رنگارنگ و ناسازگار بر سر سفره جهاني وب بنشينند بايستي زباني مشترك براي تدوين و تبادل اطلاعات و اسناد داشته باشند. به گونه اي كه اين تفاوت ها و ناسازگاري ها احساس نشود

HTML مجموعه اي از برچسب هاي خاص صفحه آرايي، عوامل و اشيا ورود و خروج اطلاعات است. برچسب هاي درون متن كه به تگ يا tag مشهور هستند توسط مرورگر تشخيص داده شده و پس از تفسير، صورت ظاهري سند و نمايش متن را تحت تاثير قرار مي دهند. برچسب هاي HTML با علامت < > از متن اصلي متمايز مي شوند. عملي كه هر برچسب انجام مي دهد در درون  <>مشخص مي شود. تاثير عمل هر برچسب به شكل <…> با برچسب ديگري به شكل لغو مي شود.

به عنوان مثال متن ساده Hello Tebyan را در نظر بگيريد. با برچسب هاي Hello Tebyan مي توان مرورگر را وادار كرد تا متن را به صورت پر رنگ و ايتاليك به صورت Hello Tebyan نمايش دهد.

در واقع برچسب ميگويد كه متني كه ميان … قرار گرفته را Bold يا پررنگ بكن و متني كه درون … قرار گرفته را به شكل ايتاليك در بيار. حال چون متن Hello Tebyan در بين هر دو تگ قرار دارد هر دو تگ بر متن اعمال مي شود و متن به صورت نهايي گفته شده تبديل مي شود.

براي نوشتن يك فايل HTML نياز به هيچ برنامه خاصي نداريد. مي توانيد به سادگي متن مورد نظر را با تگ هايي كه ميخواهيد در يك ويرايشگر متني ساده مثل Notepad با پسوند .html ذخيره كنيد.

كسي كه با برچسب هاي HTML آشنا باشد به راحتي مي تواند با يك ويرايشگر ساده صفحه وب مورد نظر خود را ايجاد و سازماندهي كند وليكن براي سرعت بخشيدن به روال طراحي صفحات و انعطاف پذيري بيشتر، نرم افزارهاي گوناگوني براي توليد صفحات وب به بازار عرضه شده است.

DHTML: HTML پويا

زبان نشانه گذاري DHTML در حقيقت نسخه مبتني بر شي (object) از HTML است. در اين زبان نشانه گذاري، قابليت هاي جديدي تعريف شده كه بر اساس آن مي توان كنترل بيشتري بر روي مولفه هاي موجود در يك صفحه وب اعمال كرد تا بتوان به صفحه ي وب جلوه هاي ويژه (مبتني بر شرايط مرورگر) بخشيد. به عنوان مثال بتوان بر روي حركان ماوس نظارت كرد و بر اساس موقعيت ماوس جلوه هاي خاصي را ايجاد كرد.